Mijn eerste week op de MS Veendam

Als jullie op dit moment konden zien wat ik nu zie, dan had het volkomen logies geklonken dat je eigenlijk helemaal geen smartphone, Ipad of Xbox nodig hebt om een leuke tijd te hebben. Ik heb op dit moment uitzicht over de oceaan en een prachtige zonsondergang.

Ik ben bezig met mijn eerste week aanboort. Het is nog steeds een beetje wennen maar mijn collega’s zijn geweldig en de sfeer is goed. Laat ik eerst even terug gaan in de tijd en beginnen bij het moment dat ik het vliegtuig in stapte in Amsterdam.
Bij het afscheid nemen van mijn ouders, broers en vrienden had ik niet echt het besef dat ik zes maanden weg zou gaan. Het voelde voor mij alsof het een normale ochtend was en dat ik ‘gewoon’ even een klus ging draaien voor een opdrachtgever. Pas toen ik op 9.000 meter boven de grond met 975km/u richting Los Angeles vloog had ik een heel klein beetje het gevoel dat dit niet zomaar een normale klus was, en dat ik waarschijnlijk die avond niet thuis zou eten. Gedurende de vlucht zag hoe ik prachtig Schotland eigenlijk is, en dat Canada of de dessert van Amerika zeker iets is waar je voor je dood heen zou moeten gaan. Toen ik eenmaal aankwam op Los Angeles en eens rustig om mij heen keek besefte ik dat ik écht in de USA was. De sirenes en de grote SUV’s bevestigde dat eigenlijk alleen maar meer. Ik vond dat het tijd werd om weer naar mijn vertrekhal te gaan en om daar te kijken of ik nog meer typische dingen kon vinden, dat lukte direct! Het eten dat zij daar serveren bevatte een hoeveelheid vet die al het andere hoeveelheid vet overbodig maakte. Voor een paar dollar had ik een dienblad vol hamburgers, salades, sandwiches, bier en friet. Ik ben een grote eter maar naar een paar happen kreeg ik niks meer door mijn keel. In de avond vloog ik van Los Angeles naar Hawaï. Waarschijnlijk vragen jullie je bij jezelf af hoe Hawaï is en of het stereotype beeld dat je hebt van het eiland klopt. JA, HET KLOPT! De rust, de prettige warmte, het geluid van meters hoge golven, de rustige bevolking, de palmbomen, de kleine gitaartjes, en de bloemenkettinkjes zie je en hoor je overal. Zelfs het vliegveld is iets zoals je het nog nooit eerder gezien kan hebben. Geen muren, geen Herdershonden van de douane opzoek naar heroïne. Maar gewoon pure rust en af en toe een 747 die lawaai maakt. Later die avond ben ik wat gaan eten en terwijl ik over straat liep besefte ik dondersgoed dat ik niet meer bezig was met een gewone opdracht maar dat dit iets was waar ik tot mijn dood aan terug zal denken (mits ik geen Alzheimer krijg)

Afijn, Hawaï. Ik sta klaar om aan boord te gaan. In de verte ligt de MS Veendam op mij te wachten. Ik moet nog even geduld hebben want eerst gaan de gasten van boort af en daarna mag ik pas aan boort komen. Met een “embarkation Raft (reddingsboot) word ik naar het schip gevaren. Een vriendelijke oude vrouw uit Florida spreekt mij aan en tot op de dag van vandaag praat zij nog steeds iedere ochtend met mij, zij weet precies wie ik ben, wat ik doe en waar Nederland ligt.
Nadat ik mijn introductie achter de rug had werd ik naar de Show Room at Sea gebracht. Dat is mijn werkplek voor de komende zes maanden. Ik was de regie cabine nog niet ingestapt, of 6 Filippijnse technici stonden direct op en schudden mijn hand. “Welcome Boss, How are you doing today sirr?”
Nadat wij aan elkaar voorgesteld waren sprak een collega mij aan; So you are the new Boss right? You are the new stage manager?
Ik vertelde hem dat ik niet de manager was, maar gewoon de nieuwe lichttechnicus. Wederom vertelde hij mij dat ik zijn baas was. Ik vroeg hem wat hij bedoelde en toen legde hij de hiërarchie uit. Wat blijkt nou: Als lichttechnicus zijnde ben je in feiten de Stagemanager. Dat betekend dat ik de status ‘Officier’ heb. Ik ben dus een Officier van de entertainment afdeling. Strikt gezien zijn mijn Filippijnse collega’s mijn medewerkers.
Toen ik dit besefte hield ik het niet meer, ik heb ruim 5 minuten de slappe lach gehad.
“Van het genieten van een Nederlands glaasje bier, naar de status Officier… dat is natuurlijk de kwaliteit die ik gewent ben… maar dan super voordelig!”

Een van mijn dagelijkse taken bestaan uit de volgende punten:
-In de ochtend samen met de Event manager bespreken of er bijzonderheden zijn.
-Het maken van het rooster voor je collega’s voor de volgende dag.
-Officiële documenten zoals inventarissen en onderhoudspapieren verzenden naar het hoofdkantoor in Seattle.
-Alle documenten ordenen die met veiligheid te maken hebben.
-Repetities van de shows draaien.
-Er voor zorgen dat het theater klaar is voor de show.
-er voor zorgen dat er onderhoud word gepleegd in het theater.
-Een keer in de zeven dagen een veiligheidstraining geven aan mijn collega’s.
-En er uiteraard voor zorgen dat als er iets vervelends gebeurt, dat het opgelost word.

De eerste week was pittig. Naast het bovenstaande moet je natuurlijk ook wennen aan een nieuwe omgeving, de routes in het schip en het eten. De belangrijkste zaken heb ik nu aardig onder de knie. Maar gelukkig helpen mijn collega’s mij enorm goed. De huidige stage manager vertrekt op 2 december dus dan sta ik er alleen voor. In de basis komt het er op neer dat ik mijn volledige functie in een week heb moeten leren. Gek genoeg hou ik mijn hoofd nog steeds boven water (uiteraard met hulp)

Nadat wij 5 dagen op zee hebben gezet kwamen wij deze ochtend aan in Ensenada, Mexico. Het zelfde gevoel van geluk dat ik had op Hawaï had ik deze morgen weer. Mexico is prachtig om te zien vanuit de oceaan. De bergen zijn schitterend en het water is helder. De zeeleeuwen en de vogels groeten je vriendelijk zodra je de haven binnen vaart. Er valt nog zoveel meer te vertellen maar ik heb helaas heel weinig tijd. In de basis komt het er op neer dat de gasten en eigenlijk al het personeel super vriendelijk zijn. Iedereen ziet elkaar als gelijke en samen eten met mensen van een andere afdeling is dood normaal. In de eerste dagen moest even wennen aan de golven. Maar daar went je lichaam gelukkig snel aan.

Ik hoop dat het goed met jullie gaat en dat we elkaar snel via Skype zullen spreken. De volgende keer zal ik wat meer schrijven over mijn ervaringen en het schip. Ik zal tijdig foto’s opsturen. Als je dit gelezen heb wil ik je bedanken voor de aandacht.

Tot snel!